Black Snake Moan

Wanneer je als Afro-Amerikaan in een kleine gemeenschap
(waar blank en zwart nog apart zijn) een bewusteloos blank meisje op je stoep vindt, denk je .. "Wat nu?"
Vooral als dit meisje bekend staat als nymphomaan en slechts gehuld is in een onderbroek en een shirtje dat nauwelijks haar voorgevel bedekt.

Lazarus (Samuel L. Jackson) bedenkt op dat moment iets anders. Hij merkt dat dit meisje 'vreemde kuren' heeft en besluit haar aan de ketting te leggen, in zijn huis.
Op deze manier, inclusief een bijbel en bluesmuziek, hoopt hij Rae (Christina Ricci) te kunnen redden van haar kwalen.
Soms wat met grove hand, op die momenten zit je even op het puntje van je stoel omdat je niet weet of dit goed gaat aflopen.

De twee leren elkaar beter kennen tussen het uitlaten en eten door, hij koopt zelfs kleren voor haar (al was dat mini shirtje ook prima hoor) en geeft haar beetje bij beetje meer bewegingsruimte.

Jackson speelt een gelovige man wiens vrouw hem, jaren geleden, verlaten heeft voor een ander. Zijn gevoelens blijven weggestopt tot Rae hem aanmoedigt weer gitaar te spelen.

Deze film sleept je mee in de wereld van enorm goede bluesmuziek, die letterlijk (vooral als moeder natuur het even flink laat onweren) van het doek afstoomt. Tevens laat het je zien dat mensen, met welke verschillen dan ook, een manier nodig hebben om hun gevoel te kunnen uitten. Het laat zien dat muziek voor iedereen is en als je je durft te laten meevoeren .. dat iedereen op hetzelfde punt uitkomt.


Mensen, Black Snake Moan.
Voor als je van muziek houdt, van Ricci, Samuel "motherfucking" Jackson, blues, maakt niet uit. Echt een aanrader!