Fingersmith

Ik heb uitgekeken naar je komst en daar ben je dan. Op het station, met half perronlicht op je gezicht. Ik kan je vinden, altijd, tussen de mensen. Tussen de gezichten die ik niet wil kennen zie ik alleen jou. Je ziet me later pas, dat is niet erg .. je ziet me.
We lopen samen naar mijn huis, door de oude straten. Je vertelt me dat je je thuis voelt hier, je woont zo ver en onbereikbaar .. maar dat is niet erg, ik bereik je.
Je hebt een film meegebracht, "moet je echt zien" zeg je. Lange film, dat zeker, ik houd wel van dat soort. Ik vang je ademhaling op, rustig .. kalm .. je slaapt, vast. Maar dat is niet erg, ik zag jou.