Have you no shame?

Ik was op mijn werk, in de werkruimte toen ik je ineens zag staan.
Je ging zitten op één van de stoelen in de open ruimte.
Ik aarzelde, je bent hier nooit geweest ..
Ik liep naar je toe en ging tegenover je zitten.
Je keek me doods aan, emotieloos, en begon te praten.
Ik hoorde woorden als "ik hou niet meer van je" en "ik ga verder met haar" en ik kon alleen maar naar je kijken.
Je zat daar alsof je mijn c.v. oplas, een boodschappenlijstje, zo kalm en koud.
Je stond op en liet me alleen.

Het volgende moment sta ik onderaan de trap, de pauze is om. Mijn collega loopt naast me en ik vertel wat me net overkomen is. Bovenaan de trap zie ik haar lopen, wat doet zij nou hier?
Ik praat verder tegen mijn collega en laat het laatste van mijn zin ".. die stomme koe" harder klinken. Ze stopt en draait zich om, ze begint te schreeuwen naar me, te schelden. Dat ik beter mijn best had moeten doen en dat jij beter af bent met haar.
Het was veel te makkelijk voor haar om je bij me weg te stelen..

Ik hoor mijzelf roepen "ga niet bij me weg, ga nooit bij me weg" en ik voel je armen om me heen. Ik voel de tranen over mijn gezicht lopen terwijl jij je warme huid stevig tegen de mijne drukt.
Je geur haalt me uit mijn paniek en ik kalmeer als je vingers de haren uit mijn gezicht strelen "wat is er aan de hand, lieverd?!" vraag je me bezorgd.
Ik realiseer me dat ik droomde en leg je snikkend mijn verhaal uit. Je lacht zachtjes "dat zou ik toch nooit doen?"
We praten over haar terwijl ik tegen je aan gekropen lig.
Je legt me uit dat ze niets betekend voor je en dat ik mij niet zoveel zorgen moet maken. Ik vraag je waarom ze je dan zoveel smst en belt of je met haar naar de maan komt kijken.
Je bent stil.. en verzucht later dat je haar inderdaad maar eens moet vragen wat hier de bedoeling van is en of ze misschien verkeerde verwachtingen heeft.

Even later zitten we buiten en je vraagt of ik wil weten waarom je geen relatie met haar zou willen.
Ik hoop op een verlossend antwoord..

"Ik heb jou."

All along you knew.